انتخاب حسن روحانی به عنوان رییس جمهور آینده ایران مانند کلید پاز (توقف) تمامی اتفاقات درون ایران و حتی سایر کشورهای مرتبط با ایران مانند سوریه را بشدت کند کرده است و همگان چه در داخل و چه در خارج چشم به مواضع دولت جدید و رفتارهای آن دارند.
موضع گیری های اخیر حسن روحانی که از "تدبیر و امید" می گوید و میانه روی را دستور کار خود قرار داده باعث شده که حتی تندرو ترین گروها و احزاب هم دست نگه دارند و بی دلیل بنای دشمنی را آغاز نکنند. گرچه در خفا و آشکار تلاش در سهم خواهی و جهت دهی به دولت جدید دارند.
در بیرون از ایران هم اکثر کشورهای اروپایی و حتی امریکا وضعیت مشابهی دارند و هوشمندانه تنها نظاره گر اتفاقات ایران هستند و موضع گیری هایشان را موکول به بعد از اعلام مواضع دولت جدید کرده اند.
در این احوال دولت احمدی نژاد و شخص وی شروع به جمع کردن افتخارات بی اهمیت و ساختگی کرده اند و پیشاپیش حالت تدافعی به خود گرفته اند از ترس سیل انتقادات احتمالی آینده. بجز صحبت های کم اهمیت و سخنرانی های همیشگی احمدی نژاد شاید تنها نکته مهم این بحث، دفاع آیت الله خامنه ای از دولت مورد حمایتش بود که در اصل این تمجید و تعریف نه از احمدی نژاد که به خودش برمیگشت. شادمانی هم که در صورت و صحبت او دیده میشد بیشتر مانند "شرط بندی" بود که اسب معلولش توانسته ساعتها بعد از اتمام مسابقه خودش را به خط پایان برساند! در حالی که حتی خودش هم امیدی به تمام کردن این مسابقه نداشته و دوست دشمن به این شرط بندی اش میخندیدند و سرزنشش میکردند.
این شرایط چند هفته ای رکود و وقفه باعث شد که داد نتانیاهو بلند شود که زمان درحال سپری شدن به نفع ایران است و خطاب به غرب بگوید که منتظر موضع گیری روحانی نباشید و به سانتریفیوژها دقت کنید که در حال فعالیت هستند. (نتانیاهو پیش فرض کلامش را بر پیام صلح و دوستی روحانی گذاشته است).
در سوریه هم علیرغم اعلام خبر کمک های نظامی غرب به مخالفان بشار اسد، هنوز این کمک ها عملی نشده است و وضعیت داخلی آنجا با پیشروی کند ارتش بشار اسد، حزب الله لبنان و سپاه قدس ایران همراه است. البته همین خبرهای کمک نظامی به بعضی گروه های مخالف باعث شده که اختلافات میان مخالفان بشار اسد تشدید شود و سعی در حذف و رقابت با هم قرار بگیرند.
البته احتمال دارد که وضعیت کنونی به نوعی تله برای اضمحلال نیروهای بشار اسد و بخصوص حزب الله لبنان و ایران باشد که بعد از ماهها جنگ فرسایشی مجبور به شکست و عقب نشینی شوند.
با اینکه بعد از انتخابات امید به زندگی و حس وطن پرستی افزایش زیادی داشته است اما وضع اقتصادی تغیر چندانی نکرده و تنها آمار گرانی هاست که دست بدست می گردد و ارقام مختلفی اعلام می شود. دولت جدید پیشاپیش اعلام کرده که وضع اقتصادی از حد تصورش بدتر بوده و در لفافه عذرخواهی های جلوگیرانه جهت عملی نشدن شعارهایش می دهد.
شرایط امروز معلق است و همه چیز به آینده نه چندان دور بستگی دارد و حرکت های دولتمردان آتی ایران، این که آیا حسن روحانی که ادعا کرده مشکلات اقتصادی را از روش حل دیپلماتیک و رفع تحریم ها حل می کند آیا موفق خواهد شد یا خیر.
چرا که حل کردن وضعیت تحریم های فعلی مستلزم حل کردن بقیه مسایل بغرنج مثل ارتباط با امریکا و برسمیت شناختن حقوق اسراییل و غیره خواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر