اخیرا آیت الله خامنه ای سخنرانی داشته است که شاید مهمترین پیغامش بجز تاکید چند باره بر "عدم دخالت در انتخابات"، "ریختن تمامی آرای مردم به حساب نظام" -اسم مستعار خودش- بوده است. از طرف دیگر تاکنون کاندیداهای موجود، تقریبا تمامی آنچه در چنته داشته اند را عرضه کرده اند و بعید است که حرف یا نظر مهمی از آنان مانده باشد که نگفته باشند.
در جمع بندی که تاکنون داشته ام و محاسبه هزینه- منفعت شرکت در انتخابات یا تحریم آن به نظر می رسد که کفه تحریم سنگینی می کند و مزیت تحریم از مزایای شرکت در انتخابات بیشتر است، خصوصا در این برهه خاص و فشار عظیم بر دستگاه حکومتی و شخص تصمیم گیر، جناب آقای خامنه ای.
دلایلی که به نظر می رسد تحریم انتخابات عاقلانه تر باشد:
1 کاندیداهای موجود در ماهیت تفاوتی با هم ندارند و بدلیل سرسپردگی زیاد به آیت الله خامنه ای توان اجرای خلاف اوامر ملوکانه را ندارند. از طرف دیگر بعید به نظر می رسد که شخص خاصی نقش -اسب تروا- را بازی کند و بعد از ورود به قدرت نقاب از چهره بردارد و مخالف بازی کند.
2 وجود سعید جلیلی به عنوان گزینه بسیار افراطی حکومت و حمایت تلویحی آیت الله خامنه ای از او بیشتر جهت ترساندن مردم از اوست و تشویق شرکت در انتخابات، نه حمایت برای حضور واقعی او در قدرت. بدلایل زیر:
الف: سناریوی از ترس "بدتر" رای به "بد" دادن، تنها جهت تشویق مردم به شرکت در انتخابات و "رای سلبی" مردم است. چرا که خود حاکمیت میداند که این بار از طریق "رای ایجابی" و حضور فرد "شناخته شده" و "مخالف" نمی تواند مردم را به پای صندوق ها بکشاند.(چرا که اساسا نمیتواند اجازه به حضور فرد متفاوت -نه حتی مخالف- بدهد)
ب: تاکید بسیار جلیلی بر مسائل افراطی تا حدی که از حیطه اختیارش هم خارج است. فراموش نکنیم که حتی احمدی نژاد هم در دوران نامزدی! برخلاف عقایدش، شعار آزادی های فردی مثل "موی جوانان" و ... را می داد و بعد از رسیدن به قدرت بدون مشکل تغیر جهت داد. چیزی که دقیقا جلیلی برعکس آن را عمل میکند و در حوزه اقتصاد کلی گویی میکند و در فرهنگ و جامعه، سخت گیرانه، مصداقی و با جزییات. یعنی عملا نقش لولو را بازی میکند.
ج: برای آیت الله خامنه ای و سایر نظام تفاوتی ندارد که کدامیک از این افراد رییس جمهور شود چرا که اولا تفاوت افکارشان با حاکمیت زیاد نیست و ثانیا -بعد از دوره احمدی نژاد- اختیارات پست ریاست جمهوری چندان زیاد نیست،که بتوانند مشکلی ایجاد کنند. تمامی کاندیداها بارها هم بر تابعیت از اوامر رهبر تاکید کرده اند.
د: تایید صلاحیت جلیلی خلاف قانون بوده است، همینطور حضور او در روز آخر ثبت نام و بدون هیچ آمادگی و صحبت از نامزدی، قبل از نامنویسی نشان می دهد که حضور و صحبت های جنجالی اش بعد از نامزدی تنها یک شوی انتخاباتی بوده است و بشکل دستوری و برای ترساندن قشر متوسط و عمده جامعه به میدان آورده شده است.
چرا که اگر او واقعا قصد ریاست جمهوری داشت، مدتها قبل می توانست جنجال آفرین باشد و رسانه ها را به خود مشغول کند. همچنین در حالی که می داند مردم ایران از افراط گرایی بیزارند، نه تنها شعارهای رادیکال و افراطی نمی داد که حتی می توانست مانند احمدی نژاد شعارهای آزادی خواهانه -بدروغ- بدهد.
(بسیار سخت است که باور کنیم جلیلی و تیم مشاور او از این حداقل تمایلات مردم ایران ناآگاه هستند)
ه: حتی در صورت انتخاب جلیلی -همانطور که همه کاندیداها هم گفته اند- او بدون امر آیت الله خامنه ای، اجازه و توانی برای تنش آفرینی بیشتر ندارد و سیاست های تنش زا یا تنش زدا تنها از بیت رهبر و مقامات بالاتر تصویب و ابلاغ می شوند. که در عمل تفاوت سلیقه کاندیداها تفاوتی در زندگی مردم ایجاد نخواهد کرد.
3 نظام -یا همان آیت الله خامنه ای- به درستی دریافته است که تنها عامل وضع تحریم ها -بجز بهانه هسته ای- جدا شدن مردم از حاکمیت است و شاید اگر بتواند این همبستگی را دوباره نشان دهد می تواند از وضع تحریم های جدید جلوگیری کند و حتی تحریم های وضع شده را کاهش دهد. (فراموش نکنیم که وضع هسته ای ایران حدود 10 سال است که وجود دارد اما بعد از حوادث 88 بود که تحریم ها شروع به افزایش ناگهانی کرد!)
احتمال می دهم که این سخنرانی اخیر آیت الله خامنه ای در "آرای مردم نشان از مشروعیت نظام دارد". علاوه بر دادن پیغام به غرب و خصوصا امریکا، نشان از اعتماد خاطر او از شرکت تعداد زیاد مردم در انتخابات دارد. در اینجا منظورم تبلیغات و دوربین صدا و سیما نیست، منظور مشارکت حقیقی مردم و همان چیزی است که به تمامی سیاستمداران دنیا مخابره خواهد شد است.
با توجه به شرایط امروز نظام، اگر آیت الله خامنه ای با رای بالای مردم بتواند این حاشیه امنیت را پیدا کند، ماجراجویی ها و رفتارهایش در ابعاد جهانی رادیکال تر و بی خردانه تر خواهد شد. که درنهایت نتیجه اش تقابل ایران با غرب خواهد بود چرا که او به غلط تصور میکند غرب هیچگاه به ایستگاه تقابل نظامی نخواهد رسید.
اما اگر وضع اعتراضی مردم ایران -به شکل تحریم انتخابات- بتواند این پیام را به او بدهد که از داخل حمایت نمی شود قطعا در خارج با عقلانیت بیشتر و آرامتر رفتار خواهد کرد، و شاید که این تغیر رفتار پیامی باشد به غرب برای سربراه شده حکومت و رفع تحریم ها، در این صورت حداقل حتی اگر وضعیت موجود هم تغیر نکند مردم ایران هیچگاه به مرحله تقابل نظامی نخواهند رسید.
نتیجه هزینه- منفعت وضع امروز ایجاب میکند که در انتخابات شرکت نکنیم. چرا که هزینه های ادامه ماجراجویی حاکمیت بیشتر از منفعت های جزیی تفاوت نگرش کاندیداها در پست -نسبتا تشریفاتی- ریاست جمهوری است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر