حکومت چقدر می تواند در انتخابات پیش رو تقلب کند؟

بعد از نام نویسی هاشمی رفسنجانی در وزارت کشور، بحث های میان تحریم انتخابات و شرکت در انتخابات داغ شد. یکی از استدلال های طرفداران تحریم انتخابات، اشاره به نتایج انتخابات ریاست جمهوری گذشته بود که به نظر می رسد که در آن حکومت با دستکاری در نتایج و حتی بدون در نظر گرفتن صندوق های رای نتایج انتخابات را اعلام کرد و سایر ماوقع که همگی می دانیم.
طبیعی است که اگر ثابت شود که نتایج اعلام شده، ارتباطی با نتایج رای ها نداشته باشد، شرکت در انتخابات بیهوده بوده و صحبت طرفداران تحریم انتخابات صحیح است. البته باید در نظر گرفت که حتی در این شرایط هم شرکت در انتخابات مزایایی دارد که اگرچه مستقیما از نتایج رای گیری بدست نمی آید اما باعث تاثیر گذاری های خاص خود خواهد شد. به عنوان مثال در انتخابات 88 شاید که نظر رهبر و حاکمیت با تقلب غالب شد اما تاثیرات اجتماعی مشارکت مردم در این فعالیت سیاسی باعث شد که حاکمیت با بحران شدیدی روبرو شود و حتی نتواند از مشارکت بسیار بالای 85 درصدی درجهت مشروعیت بخشی به خود استفاده کند.

اما امروز شرایط کشور نسبت به 4 سال گذشته تغییر کرده است و در اثر همان مشارکت بالا و واکنش های 4 سال پیشِ مردم، حاکمیت شکاف های عمیقی برداشته است. جبهه اصولگرا که زمانی بر روی احمدی نژاد توافق کامل داشت اکنون بیش از 30 کاندیدا معرفی کرده که غالبشان هم اعلام کرده اند به نفع یکدیگر کنار نمی روند! از سمت دیگر شخص احمدی نژاد هم خود، علم استقلال برافراشته و نامزد اختصاصی دولت معرفی کرده است. 

همینطور بدلیل زاویه دار شدن دستگاه اجرایی از رهبر و سایر اصولگرایان، "مجلس تحت امر" قانون انتخابات را عوض کرد تا انحصار برگزاری انتخابات، از دست دستگاه اجرایی و شخص احمدی خارج شود. و در این قانون تعداد بیشتری از نهادها در برگزاری انتخابات دخیل خواهند شد.

در چنین شرایطی، تقلب در انتخابات ریاست جمهوری که تمرکز افکار عمومی بر نقاط کوچکی متمرکز است و از داخل حکومت افراد با سلیقه های متفاوت حضور خواهند داشت ساده به نظر نمی رسد.

شاید در انتخابات گذشته حکومت توانست از اصل غافلگیری و شیوه ای نوین برای تقلب استفاده کند و مخالفان نتوانستند مدارک محکمی برای اثبات آن ارائه کنند، اما در انتخابات پیش رو دست حکومت برای همگان آشکار شده و جریان های مختلف آماده ی مستند سازی هرگونه تقلب سیستماتیک و گزارش به رسانه هایشان هستند (اغلبشان تریبون های مختلف و مستقل دارند). که در صدر ایشان دولت احمدی نژاد ایستاده است!

بعید به نظر می رسد اکنون که تمامی دوربین ها برای ثبت تخلفات روشن شده و اجرای انتخابات توسط تیم یکپارچه ای صورت نمی گیرد و حتی ذهن مردم هم برای باور خبر تقلب آمادگی دارد، بتوان در نتایج تقلب آشکاری کرد.

فراموش نکنیم که برگزاری انتخابات نیازمند چندین هزار نیروی انسانی است که گرایشات بسیاری از آنان بعد از شکاف در اصولگرایان مشخص نیست و هرکدام میتوانند به منزله جاسوسی باشند که بطور مستند گزارش تقلب را افشا کنند.

قاعدتا این نکات را خود هیئت حاکمه بهتر می دانند و از صحبت هایشان به نظر می رسد که تمرکز مهندسی شان این بار نه بعد از انتخابات که قبل از آن است. و نقش عمده در این مرحله به دوش شورای نگهبان منصوب رهبر گذاشته شده است. این بار شورای نگهبان باید ترکیبی از نامزد ها را انتخاب کند که کمترین تفاوتی در انتخابشان نباشد و همه به یک اندازه پژواک صدای آیت الله خامنه ای باشند و بمانند.

به همین دلیل بعید به نظر می رسد که کاندیداهای مطرحی بجز اطرافیان رهبر که طی سالیان سال ارادتشان ثابت شده است از فیلتر شورای نگهبان رد شوند. تعدد نام نویسی اطرافیان رهبر هم گویای این مطلب است. افرادی مثل علی اکبر ولایتی، محسن رضایی، سعید جلیلی، حداد عادل و حتی پسرخاله خامنه ای، صادق واعظ زاده!

به نظر می رسد این روزها پرمشغله ترین و حساس ترین روزهای کاری احمد جنتی در 86 سال گذشته اش باشد. چرا که این بار سکان هدایت انتخابات مستقیما به او داده شده است. در حالیکه امروز دیگر نه سپاه توان بسیج کردن هواداران و تمرکز بر یک کاندیدا را دارد و نه دستگاه اجرایی از مافوق فرمان می گیرد.

 پیش بینی میکنم اصولگرایان چندان واکنشی به رد صلاحیت نامزدهایشان نخواهند داد، اما باید دید واکنش سایر گروها به حذف رفسنجانی و رحیم مشایی توسط شورای نگهبان چگونه خواهد بود.

البته همچنان این دو نفر این شانس را خواهند داشت که توسط حکم آیت الله خامنه ای به کورس رقابت های انتخاباتی برگردند که بسته به واکنش ها چندان دور از ذهن نیست.