ائتلاف علیه داعش و سردرگمی جمهوری اسلامی

از آغاز اعتراضات مردم سوریه علیه خاندان اسد، مواضع جمهوری اسلامی بر خلاف "بهار عربی در سایر کشورها" بر وارداتی بودن این معترضین و حمایت از دولت موجود شکل گرفت.
این روند در طول دو سال اعتراضات و مسلحانه شدن درگیری ها و شکل گیری گروه های مختلف ادامه یافت. تقریبا تا قبل از قدرت یافتن ناگهانی داعش و حمله به عراق و فشار بر سرنگونی دولت مالکی، جمهوری اسلامی تنها با جنگ رسانه ای و تبلیغات تلاش می کرد که داعش را هم مانند ارتش آزاد سوریه - گروه معتدل تر مخالفان بشاراسد- که از حمایت های معنوی و اندکی مادی غرب برخوردار بودند، ساخته  دولت های غربی معرفی کند که با هدف سرنگونی بشاراسد بوجود آمده اند.

اما بعد از حمله این گروه به عراق و تهدید دولت مالکی، تهران متوجه خطر دیگری شد و قبل از آنکه بتواند نیروهای شیعه را برای مقابله بسیج کند، دولت مالکی مجبور به استعفا شد. موضع غرب تا اینجا انفعال بود و هرگونه کمک نظامی را منوط به روی کار آمدن "دولت فراگیر" در عراق می دانست. به همین دلیل دستگاه تبلیغاتی جمهوری اسلامی بدون هیچ مشکلی داعش را موجودی ساخته شده توسط غرب -بدون تاکید بر بستر ایدئولوژی اسلامی وبا تاکید کم بر دولت های اسلامی- معرفی می کرد.

در این زمان جمهوری اسلامی حس کرد که جبهه "حق و باطل" بوجود آمده و به تمامی گروه های مخالف داعش، اعم از نیروهای دولتی عراق، گروه های کوچک شیعیان، کردهای عراق و.. کمک های تسلیحاتی و نظامی داد و به نوعی قبل از ائتلاف غرب علیه داعش شروع به مقابله با دولت اسلامی کرد.

اما مشکل اصلی جمهوری اسلامی از آنجا آغاز شد که در مدت اندکی مواضع خنثی غربی ها تبدیل به مواضع خصمانه و درگیری نظامی علیه داعش شد و حملات هوایی علیه داعش به رهبری امریکا شکل گرفت.
علاوه بر سردرگمی ناشی از تغیر موضع غرب علیه داعش (از حمایت به مقابله)، عدم دعوت ایران در ائتلاف علیه داعش باعث سرخوردگی حکومت ایران شد. به طوری که در مصاحبه تلویزیونی آیت الله خامنه ای در بیمارستان -به علت پروستات- او خبرهای ائتلاف علیه داعش را سرگرمی خود نام برد!
البته با جدی شدن حملات هوایی امریکا در عراق، جمهوری اسلامی مخالفتی با حضور نظامی بیگانگان نکرد و خبرهای "حملات  غرب" بسیار کمرنگ شد.
بعد از گسترش حملات هوایی به خاک سوریه این بار جمهوری اسلامی احساس خطر مضاعف کرده و سردرگم از هدف نیروهای ائتلاف علیه داعش است.

جمهوری اسلامی امروز متوجه نمی شود که هدف از حمله به گروه داعش چیست. و چون تصور و تبلیغ می کرده که داعش زاییده غرب و جهت سرنگونی اسد و گسستن جبهه مقاومت علیه اسراییل است. در بلاتکلیفی  برای موضع گیری له یا علیه آن گرفتار شده است.
تئوری های مختلفی ساخته شده که هیچ کدام مناسب وضع موجود نبودند، مثلا ابتدا تبلیغ کرد که داعش برای سرنگونی اسد تشکیل شده، یا تجزیه مناطق سنی نشین عراق هدف است، سرنگونی دولت عراق، جنگ مذهبی شیعه و سنی و برادر کشی، نگرانی از بازگشت سربازان غربی داعش به کشورهایشان و ده ها اتهام دیگر بطور متناوت تکرار شده که نشان می دهد ندانستن چگونگی اتفاقات، و "ابهام از آینده" باعث هراس حکومت شده است.
همینطور درحالی که -حکومت- شدیدا موافق اتحاد منطقه ای علیه داعش است، از دخالت نظامی ترکیه که داعش به کنار مرزهایش رسیده برآشفته می شود، صرفا به دلیل مواضع "ضد اسد"ی ترک ها.

تقریبا هیچ کس از اتفاقات آینده خبر ندارد، اما امر مسلم این است که قدرت علنی ایران -سپاه قدس- در عراق بعد از حمله نظامی امریکا به عراق و دولت شیعی مطیع تهران دیگراز بین رفته است و بشاراسد بزودی باید با قدرت خداحافظی کند. و نقشه هلال شیعی و محور مقاومت به کل عوض خواهد شد.
 همینطور شکل گیری منطقه مستقل کردنشین در سوریه و یکپارچه شدن این منطقه با کردهای عراقی محتمل است. که با حمایت تمامی کشورهای غربی پشتیبانی و با مخالفت ترکیه و ایران مواجه خواهد شد.

از نظر من، بزرگترین زنگ خطر برای شخص آیت الله خامنه ای و جمهوری اسلامی در برآورد واقعی نفوذ و قدرت نظامی شان در منطقه و روی زمین به صدا درآمده است.
به مدعای رسانه های سپاه، سردار سلیمانی و سپاه قدس، که (بعد از خروج نیروهای غربی) امنیت دولت عراق را تضمین می کردند، نه تنها با حمله داعش غافلگیر شدند، که بعد از یک ماه درگیری و حضور شخصی سردار سلیمانی در منطقه، تنها یک شهر-آمرلی- وبخش کوچکی از مناطق تحت نفوذ داعش پس گرفته شد!
وضعیتی که حداقل با هجمه تبلیغاتی رسانه های حکومتی همخوانی ندارد.

پی نوشت:
1- بیش از یک هفته است که BBC فارسی تیتر اول خود را به خبرهای شهر "عین العرب" یا همان "کوبانی" اختصاص داده و اصرار عجیبی بر استفاده از نام محلی و کردی -نه عربی و رسمی- این شهر دارد.

2- مطالب قدیمی تر، اما مرتبط را هم از اینجا می توانید دنبال کنید:
نقشه جدید خاورمیانه
رویای امپراطوری ایران بعد از قرن ها

هیچ نظری موجود نیست: