یک رهبر به عنوان بالاترین شخصیت حقیقی یک کشور، با داشتن بیشترین اختیارات و امکانات تصمیم گیری معمولا کم اشتباه ترین تصمیم گیری ها را بایستی داشته باشد. در تمامی کشورها چه سیستم انتخابی حکومتی و چه دیکتاتوری این شخص اول ها مهمترین حرف ها و بهترین آنها را بیان میکنند.
با این مقدمه، آیت الله خامنه ای با اینکه قوی ترین سیستم های اطلاعاتی -موازی- و بی چالش ترین و مهمترین جایگاه تصمیم گیری را دارد. (هم از نظر ایدولوژیک بی نظیر است، هم از نظر عدم پاسخگویی به فرد یا دستگاه دیگر). اما تصمیمات بوضوح غلطی میگیرد. منظورم از غلط، صرفا از نظر جامعه ایرانی و منفعت مردم نیست بلکه در اینجا صرفا نگاه به منافع شخص خود ایشان دارم.
تصمیمات غلطی که باعث شده روز به روز جایگاه و قداست خودش را از دست بدهد. دلیل هم اینکه اطرافیان او و جمیع خاکساران هم بدلیل حس این ضعف ایشان، بیش از پیش سعی میکنند که رنگ آسمانی و ماورائی به او بدهند که تضاد این رفتار خامنه ای با تقدس ساختگی مریدان باعث خنده مردم شده که باز هم ازدست رفتگی بیشتر جلال و جبروت را بدنبال دارد.
اینکه علت این تصمیمات "بشدت اشتباه" چیست را تنها گذر زمان مشخص میکند و تمامی دلائل تنها حدس و گمان افراد است.
میتوان گفت که شروع این زنجیره از اشتباهات فاحش از شب انتخابات سال 88 با اعلام تبریک به احمدی نژاد شروع شد که البته کمرنگ بود و در 30 خرداد همان سال بطور آشکار و به تعبیری به شکل خودکشی سیاسی انجام شد. آنهم بعد از دیدن واکنش مردم به صحبت های اولیه و رفتار ایشان.
از آن روز تا امروز که بیش از 3 سال می گذرد کمابیش این اشتباهات وجود داشته اما نقطه عطف دیگر این صحبت ها در سخنرانی اخیر ایشان در جمع بسیجیان بود که آشکارا از عملکرد احمدی نژاد در مقابل سوال مجلس حمایت کرد. به جرات میتوان گفت که این اشتباه بزرگ بعد از آن نماز جمعه تاریخی بزرگترین اشتباه روزهای معاصر خامنه ای است، اگر نگوییم بزرگتر.
اما چرا این حرف را میزنم. علت در این است که این بار مجلس نه به قصد استیضاح بلکه تنها به خاطر موضوعات اقتصادی پیش پا افتاده در ظاهر و البته اعاده حیثیت -از دست رفته- در مقابل او و احتمالا طرح چند پرسش پیش پا افتاده قصد دعوت از احمدی نژاد را داشت که با این واکنش رهبر مواجه شد. و به عبارت دیگر پس از آنهمه تبلیغات داخلی جهت پرسش از دولت، این رفتار خامنه ای تنها تمامی مسئولیت های ناکامی های اقتصادی دولت را به گردن وی انداخت نه بیشتر.
مساله ای که خامنه ای برای جلوگیری از آن و البته جلوگیری از افشای سایر ناکامی های حکومت انجام داد!
حالا دیگر تا آخرین اعضای بسیج -که اتفاقا بسیارشان بدلایل اقتصادی در آنجا جمع شده اند- فهمیدند که علیرغم تمامی شعارهای منزه بودن رهبر از مشکلات اقتصادی ایشان بیشترین تقصیر را در این مشکلاتشان دارد.
به این دلیل میگویم بسیجیان، چرا که تا قبل از این سایر اقشار مردم متوجه این اشتباهات شده بودند. و البته این بزرگترین خرابکاری خامنه ای برعلیه خودش آنهم در مناسبت محرم بود که همه مداحان و گسیل شدگان میان مردم، بایستی به این نکته "که رهبر -برخلاف تبلیغات رسانه های بیگانه-هیچ تقصیری در مشکلات اقتصادی ندارند" بکنند.
این اتفاق شاید هم ردیف اتفاقات قبلی شخصیت و شوکت خامنه ای را در مقیاس وسیع تری از بین خواهد برد به چند دلیل:
1 مسایل قبل بیشتر سیاسی بود و درک مردم از مسایل سیاسی متفاوت است.
2 مشکلات اقتصادی برخلاف مشکلات سیاسی بدون نیاز به هیچ واسطه و رسانه ای درک میشوند.
3 افراد بمراتب بیشتر و با ضریب هوشی پایین تری مشکلات اقتصادی را درک میکنند.
4 جبهه مقابل خامنه ای در اتفاقات قبلی حضوری فعالی در حکومت نداشتند اما این بار علاوه بر تمامی آنها بیشتر شخصیت های حکومتی -خودی- در مقابل خامنه ای ایستاده و پنهانی کارشکنی خواهند کرد.
5 در اقتصاد برخلاف سیاست نمیتوان دروغ قابل باور گفت و هرکس صحت اظهارات مسئولین را درجیب خودش لمس خواهد کرد!
به دلائل ذکر شده این بار پوشاندن و توجیه رفتار رهبر در دستگاههای تحت نظر ایشان بسیار سخت تر تا حد غیرقابل باور خواهد بود و باید شخصیت معصوم و ضداشتباه وی دقیقا همطراز خدا قرار گیرد تا توجیه پذیر باشد این رفتار ها.
در نهایت اینکه این اشتباه آیت الله خامنه ای از سلسله آخرین اشتباهات هر رهبر خودکامه است اما شخصا از بی درایت بودن رهبر ایران اصلا خوشنود نیستم گرچه خوشحالم که خامنه ای آخرین "رهبرِ پادشاه گونه" ایران خواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر