از اساسی ترین تغیرات مهم که همه ایرانیان با آن سرو کار دارند، یعنی اقتصاد و معیشت، ضربآهنگ آرامتر افزایش قیمتهاست، آرامشی که در 4 سال گذشته سابقه نداشته و بطور محسوسی سفره های عید امسال از سالهای پیشین رنگین تر است. در تکمله این بهبود و نوید سالی بهتر می توان به کاهش نرخ دلار و طلا که نشانه افزایش قدرت خرید مردم است اشاره کرد که تقریبا در اقتصاد ایران بی سابقه است این کاهش.
بجز طلیعه های بهبود اقتصادی، سیاست خارجی و وضعیت هسته ای هم روند رو به بهبودی دارند و در ابتدای سال -به احتمال قوی- شاهد اعلام توافق هسته ای خواهیم بود. چرا که آیت الله خامنه ای تسلیم و مصالحه را پذیرفته و طرف امریکایی هم تمایل بسیاری به بهبود این زخم ناسور دارد. قبل از امریکا هم اروپا موافقت خودش را اعلام کرده بود چرا که ساکنین سمت شرقی اقیانوس اطلس دید واقع نگرتری به شرایط دارند، زیرا هم مشکلات بی ثباتی در خاورمیانه را حس می کنند و هم حس بهتری به خطر تروریسم و اسلامگرایی دارند. به هر روی، توپ توافق امروز در زمین غرب است و ایران حاضر به هرنوع همکاری شده و این قدرتهای جهانی هستند که باید اختلافاتشان را حل کنند.
ایران هسته ای تقریبا دیگر وجود ندارد، اما مشکل ذاتی جمهوری اسلامی تنها غنی سازی اورانیوم نبوده و نیست و اهرم فشار هسته ای بیش از این نمی تواند موجب تغیر رفتار غیر مسئولانه خارجی و داخلی نظام در حوزه های دیگر مثل تروریسم و حقوق بشر و غیره شود.
پیش بینی های اقتصادی برای سال 93 مشکلات شدید و ادامه روند کاهش ارزش ریال و تورم شدید بود که به نتیجه نرسیدن مذاکرات و سقوط قیمت نفت وضع بسیار بدتری برای دولت رقم زد. اما کارشناسان اقتصادی دولت توانستند که با کمترین تنش بحران ها را مدیریت کنند یا حداقل به عقب بیاندازند تا شاید مشکل تجارت خارجی و تبادل ارزی در پی توافق هسته ای حل شود و چرخ اقتصاد را حداقل با آزاد شدن درآمدهای بلوکه شده بچرخانند.
سال 93 گرچه از نظر اقتصادی سالی نسبتا موفق برای دولت محسوب می شد، و شاخص های بهبود کمابیش در سکون و آرامش قرار داشتند، اما وضعیت فرهنگی و جدال بر سر آزادی های اجتماعی و سرکوب آنها شدید بود. همینطور از نظر حقوق بشر و اعدام ها وضعیت چندان تعریفی نداشت.
در سال جاری لباس شخصی ها و اوباش بسیجی، آزادی عمل بیشتری یافتند که به هر بهانه ای تجمعی انجام دهند و با پوشش خبری بهتر خودنمایی کنند که از حمله به آرامگاه ایرانشناس امریکایی در اصفهان در ابتدای سال، تا اسیدپاشی و در آخرین اتفاق حمله به علی مطهری در شیراز امتداد داشت و به صدر خبرها رسید. درگیری دولت و طرفداران رهبر بر سر برگزاری کنسرتها و نمایشها از بارزترین اختلاف نظرهای دولت روحانی و متحجرین در حوزه فرهنگ بود که همچنان ادامه دارد.
مطمئنا درگیری های اجتماعی برای رسیدن به حقوق اولیه انسانی و تلاش سرکوبگران برای بستن و کنترل جامعه در سال آینده نیز ادامه خواهد یافت و این مساله بخصوص بعد از رسیدن خبر توافق هسته ای و تلاش حکومت برای جلوگیری از تسری این "عقب نشینی از مواضع" به بخش داخلی تشدید خواهد شد. از سوی دیگر مردم با شنیدن خبر توافق هسته ای اثباتی بر ضعف حکومت خواهند یافت و با از سرگیری روابط با جهان خارج مسایل اجتماعی و آزادی های مدنی را جدیتر دنبال خواهند کرد. به نظر می رسد که دولت روحانی هم با ارائه تئوریهای "حداقل کردن وجهه ایدئولوژیک اسلامی" در اداره حکومت و جامعه به آزادی خواهان کمک خواهد کرد.
مطمئنا باز شدن دربهای دنیای آزاد بر ایران به فشار بیشتر برای شکستن تحریم داخلی و به عقب راندن متحجران کمک بسیاری خواهد کرد. باید منتظر ماند و دید که حرکت های مردمی تا چه حد می تواند پشتیبان این عقب نشینی خارجی بشود و با کمک دولت، افراطیون به دخمه های تاریکشان برگرداند و در پایان سال آینده مجلسی معقول و معتدل تشکیل می شود یا خیر.
پی نوشت:
1- نتیجه انتخابات اسراییل و استمرار نخست وزیری نتانیاهو، در کوتاه مدت به نفع توافق هسته ای ایران خواهد بود و در بلند مدت به قدرت گرفتن بیشتر ایران در منطقه منجر خواهد شد.
2- با شدت گرفتن جنگ فرهنگی در داخل، مرزها و حریم های طرفین مشخص خواهد شد و همینطور تعداد نفرات که قلت طرفداران حکومت را بیش از پیش نشان خواهد داد. این جنگ هر روز با پیشرفت تکنولوژی و گسترش دنیای مجازی، یک قدم به نفع آزادیخواهان جلو خواهد رفت.
۲ نظر:
درود بر شما
تحلیل ارزشمندی بود. بلی تغییر در راه است، اگرچه نه سهل و آسان.
سال ۲۵۷۴ سال ( الله آدمکش) زدایی از ایران بزرگ.
ارسال یک نظر