همانطور که قبلتر هم پیش بینی کرده بودم، رفسنجانی به عنوان نامزد شاخص انتخابات 92 رد صلاحیت شد.
در فاصله میان زمان نام نویسی و رد صلاحیت هاشمی اعلام نظر ها و جو جامعه به شکلی بود که علاوه بر افکار میانه رو، تقریبا درصد عمده ای از -دو سمت- طرفداران اصولگرا و اصلاح طلب روی خوش به آمدن وی نشان داده بودند.
به احتمال زیاد همین تاخیر شورای نگهبان در بررسی صلاحیت ها صرف رصد اوضاع جامعه و محاسبه سود و زیان حضور هاشمی در انتخابات شده بود. که تقریبا با الگوی فکری خامنه ای و تیم حاکمه این رد صلاحیت، تصمیم درستی بود. چرا که ایشان تصمیم به قبضه کامل قدرت و خالص سازی صدر حکومت دارند و همینطور بر اثر فشارهای همه جانبه وارد شده بر مردم -در این سالها-، جامعه بازخوردی شدید به کوچکترین فضای تنفسی -فارغ از ماهیت آن- نشان خواهد داد، و احتمال می رفت که رویداد های خرداد 76 دوباره تکرار شود و خامنه ای دوباره مقهور قدرت مردم و مجبور به عقب نشینی شود.
البته همچنان این احتمال دارد که بنا به واکنش های مختلف در روزهای آتی صلاحیت رفسنجانی با حکم حکومتی خامنه ای تایید شود. اما اگر حتی این حکم هم بخواهد صادر شود اولا به شرطها و شروطها خواهد بود و ثانیا فرصت تبلیغ و انسجام را از او خواهند گرفت، که شانس رای آوردن او را بکاهند یا اگر نشد حداقل با اکثریت قاطع برنده نشود.
خامنه ای از نزدیک به 25 سال رهبری اش درس هایی گرفته است که دیگر کسی نتواند او را بسادگی مجبور به تقسیم قدرت بکند. اقدامات اخیر وی نشان می دهد او هوشمندتر و تهاجمی تر از قبل اوضاع را مدیریت می کند. او متوجه شده/تصور می کند که برای اداره کشور به وضع کنونی نیازی به همراهی -قلبی- مردم ندارد و آنقدر قدرت دارد که بتواند بقای حکومتش را تضمین کند.
البته نهایت مسیری که ترسیم کرده است بجز فلاکت و مرگ برای ایرانیان و خوشبختی خیالی برای ایدئولوژی انقلابی وی پایانی نخواهد داشت.
با توجه به وضع کنونی دیگر حکومت حساسیتی برای انتخاب شخص خاصی نخواهد داشت و قطعا بجز تعداد آرا دیگر نیازی به تقلب هم نیست چرا که مردم می توانند از این ظرف گلابی، هر میوه ای که دوست دارند بردارند! (حتی هلو هم انصراف داده است!)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر